10 december 1735; verbod van de vrijmetselarij in Rotterdam, uitgevaardigd door de “burgemeesteren” van Rotterdam, op bevel van de Staten van Holland.
Januari 1736; brief van de “burgemeesteren” van Rotterdam aan de “Hoogmogende Heeren” te Den Haag. In deze brief verklaren zij dat na vijf “vrije Metzelare”gehoord te hebben zij concluderen dat al meer dan veertien jaren “Vrije Metzelaren”te Rotterdam samenkomen.
25 mei 1748; oprichting van de loge d’Orange.
5 mei 1749 krijgt deze loge een constitutiebrief van de Engelse Grootloge te Londen.

20 december 1759; verzoek aan het Groot Oosten der Nederlanden te Den Haag tot het verlenen van een constitutiebrief voor de loge Frédéric Royal. Deze is getekend door: J.Th. Bruyer, P.Pompeira, C. Minet, J. Enslie, J. Montagne, I.L. la Fargue, I. Crommelin, P. M. v. Hoogwerff, Corbiére, J. Pompeijra, Oetse, J. de Vreeze, J. Duc. Veel van deze eerste leden waren lid, bestuurslid of voorzittend meester van de loge d’Orange. De Loge Frédéric Royal wordt dan ook als een Franse voortzetting van deze oudere loge beschouwd.
In 1761 doet de loge na een meningsgeschil met het Groot Oosten afstand van de Nederlandse constitutiebrief en vraagt en ontvangt in 1762 een Engelse constitutiebrief. Pas in 1786 keert de loge Frédéric Royal terug naar het Groot Oosten der Nederlanden.

1807. Fusie van de loge Frédéric Royal met de jongere Rotterdamse loge Salus Patriae. Naam en nummer van Frédéric Royal blijven behouden, de kleuren van Salus Patriae, groen wit in zeven banen worden de kleuren van de nieuwe loge.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de vrijmetselarij verboden door de bezetter. Veel gegevens zijn verloren gegaan bij de brand van het bombardement in 1940. Alle bezit werd geroofd. Na de oorlog begon men weer met veertig leden.

In de jaren zeventig werden door de toenmalige voorzittend meester W. Akkermans de ritualen van deze loge gebundeld. Op veel punten, gedragen door een oude traditie, wijken ze af van de ritualen zoals in gebruik bij andere loges. Tot nu toe worden deze ritualen nog precies zo uitgevoerd.

Onze loge heeft op veel locaties in Rotterdam haar huisvesting gevonden. Zo kwam de loge in de achttiende eeuw bij leden thuis samen, of in een toen bekende herberg: Het Zwijnshoofd. Eind 19^e eeuw pas betrok onze loge een eigen gebouw, samen met andere loges, op de Binnenweg 110.

Na enkele verhuizingen en het bombardement in de Tweede Wereldoorlog kregen alle loges van Rotterdam een speciaal daarvoor gebouwd logegebouw aan de Delftsestraat 9. Vanwege de plannen van de gemeente voor nieuwbouw van het Centraal Station is men nu bezig een nieuw gebouw voor alle Rotterdamse loges te zoeken.

Vooral in de achttiende en negentiende eeuw waren veel leden van Rotterdamse koopmansfamilies lid. In de lijst van leden over de gehele geschiedenis van onze loge staan echter van “hoog tot laag” door het Rotterdamse maatschappelijke leven leden vermeld. Het is typisch een kenmerk van deze loge, dat ook van belang was en is voor de sfeer bij een gedeelte van de Rotterdamse burgerij, namelijk zoeken naar wat de mensen verenigt en niet naar wat scheidt.
Juist door dit constante zoeken naar wat verenigt heeft de loge Frédéric Royal een grote invloed gehad op de sfeer van tolerantie die past bij een wereldhavenstad.

De loge streeft ernaar om, eventueel met hulp van het Gemeentearchief te Rotterdam, tot een publicatie van haar bronnen te komen. Misschien is het dan mogelijk tot gefundeerde conclusies te komen over de invloed van de loge op de Rotterdamse samenleving.

De laatste jaren hebben zich juist veel jongeren aangemeld als lid van de loge Frédéric Royal.
Een organisatie in Rotterdam die arbeidt aan ideeën van verdraagzaamheid en het samen bouwen aan een betere samenleving, heeft nog altijd volop aantrekkingskracht op mensen die ook in de 21e eeuw van oordeel zijn dat deze waarden in de Rotterdamse samenleving hard nodig zijn.