In de 2e helft van19e eeuw werd voor het eerst melding gemaakt van de Witte Roos als symbool van de volmaakte Vrijmetselarij. Zij wordt heraldisch altijd uitgebeeld met 5 bloembladen gescheiden door 5 kelkbladen. Het beeld van de regelmatige 5hoek en de 5puntige ster, symbool van perfecte schoonheid.
Vrijmetselaren tooien zich op het feest van St. Jan met de Witte Roos. Op de zuivere kubiek leggen wij de 3 Witte Rozen neer ter herdenking van allen aan wie de aardse werktuigen zijn ontvallen. De Witte Roos als symbool van de zuiverheid en stilzwijgendheid, maar vooral ook als symbool van het zuivere licht van de Opperbouwmeester des Heelals.
De overlevering wil dat dit geschiedt in navolging van de 1e keizer die het christendom vrijliet in het Romeinse rijk, n.l. Constantijn de Grote, die toen de witte Roos als veelzeggende schenking deed aan de toenmalige Bisschop van Rome, de Paus dus.
Bij loge De Stanfaste, speelt nog een andere bloem een bijkans even belangrijke rol. Het is de Stanfaste bloem[Globe Amaranth; Latijn:GOMPHRENA GLOBOSA], die bloem treffen wij aan in het vaandel, het logo en het zegel van deze loge. Daarbij steeds in de vorm van een 3spruit voorgesteld. Tevens is de afbeelding van deze bloem prominent aanwezig in het logo/wapen van de Prov:.Gr:.Loge voor Suriname, waar het aangeeft dat loge De Stanfaste medeoprichter is van deze Provinciale GrootLoge.
Dat de 3spruit verwijst naar Wijsheid Kracht en Schoonheid kan wel voor de hand liggen, maar de vraag naar de betekenis en de keuze van deze specifieke bloem vereist meer uitleg.
Een naam voor de loge.
Naar de overlevering van twee nog in leven zijnde oprichters van deze loge is het eigenlijk niet begonnen met de keuze van deze bloem, maar met de keuze van een naam voor de loge. Het lag eerst in de bedoeling de in 1778 opgerichte loge “DE STANDVASTIGHEID”, welke haar lichten inmiddels had gedoofd, weer op te richten. Op het verzoek daartoe werd echter door het Hoofdbestuur van de Orde niet positief gereageerd.
Men was toen dus genoodzaakt een andere naam te bedenken en koos toen voor DE STANFASTE, de naam van een ook in Suriname veel voorkomende bloem, vooral ook omdat de oprichters hierin toch wel enige gelijkenis zagen met de naam DE STANDVASTIGHEID.
Net als de Witte Roos heeft de Stanfaste specifieke symbolische betekenis.
De Bloem.
De wetenschappelijke naam voor de Stanfaste bloem is ”Gomphrena Globosa”, maar zij is algemeen veel langer bekend onder de van het Grieks afgeleide naam “Globe Amaranthus of Globe Amaranth” (Amaranth: Grieks voor onsterfelijk).
Een Griekse legende wil dat Amarynthus koning was van Euboea en een jager was van de Griekse godin van de jacht, de maagd Artimes, tweelingzuster van de godheid Apollon(later Romeins Apollo) en dochter van de goden Zeus en Leto. In een plaatsje dat zijn naam droeg en waarvan hij de in een epos bejubelde held is, stond er een beroemde tempel genaamd Artimes Amarynthia.
Reeds in deze Oudgriekse geschiedenis werden Amaranth bloemen als heilig beschouwd. Verondersteld werd dat zij bijzondere helende krachten bezaten en ze werden als symbool van onsterfelijkheid gebruikt om er de afbeeldingen van hun goden alsook hun graftombes mee te decoreren. De Globe Amaranth(Stanfaste) bloemen worden hiertoe tot een snoer aaneen geregen(zie afbeelding). Het feit dat het als bloem de kleur en versheid nog jaren na geplukt te zijn blijft behouden zal daarbij wel een belangrijke rol gespeeld hebben.
Zoals gezegd beschouwden de Oude Grieken de plant al een symbool van onsterfelijkheid. De Griekse dichter Homerus beschrijft de begrafenisactiviteiten(funeral games) van Achilles, de Griekse held van de Trojaanse oorlog, waarbij degenen die deze begrafenisactiviteiten bijwoonden zich tooiden met de Amarant bloemen.
Het gebruik van deze bloemen heeft qua betekenis een zeer oude traditie die ver teruggaat tot zelfs prehistorische tijden.
Vermoed wordt dat deze bloemsoort reeds meer dan 10.000 jaar geleden door de mens werd meegenomen met zijn trek door uiteenlopende gebieden van de wereld.&