Wat trekt ons aan in Wending? Enkele broeders geven hun eigen ervaring weer:
|
Daan: Ik bepleit het zoeken naar wegen om de 'Maurerfreude' te versterken in Wending. Bijvoorbeeld door het beluisteren van muziek, die boven de aarde uitstijgt en een openbaring van het levensmysterie kan vormen, en kan leiden tot schouwen.
We denken in de besprekingen ook na over het reizen in de Loge; reizen naar de esoteriche diepten van het zelf.
Ik weet mij gedrongen weer naar de Loge te komen voor een ontmoeting met mijn medebroeders, en thuisgekomen tref ik mijn (overdrachtelijke) broekzakken niet ledig aan, maar wonderbaarlijk geheel gevuld. Het is dus eigenlijk zakkenvullen geblazen in Loge Wending!
Kees: Wat mij herhaaldelijk diep treft in de rituele bijeenkomsten is dat het zo buitengewoon is, dat volwassen mannen zich speciaal kleden en dan naar de Werkplaats gaan om samen met grote concentratie een ritueel van een uur of anderhalf uit te voeren. Met ieder van die mannen gebeurt iets van binnen, de ene keer misschien sterker dan de andere keer. Het is zo totaal anders dan de wereld daarbuiten... het heeft iets magisch...
|
Martin: Het gaat niet alleen om wijze gedachten, woorden, stellingen en analyses, maar het moment dat je raakt kan ook liggen in het non-verbale: een betekenisvolle blik of een gebaar op het juiste moment. Ook die momenten neem je mee naar huis.
Frans: Bij de rituele handeling 'Het Zien van het Licht' komt bij mij soms een meditatie op over kindheid en levenservaring. "De absolute nog niet gesplitste eenheid is: het paradijs der onschuld. De splitsing is het verdreven worden uit het paradijs. De veelheid die we dan krijgen is het aardse tranendal. Als vrijmetselaar zijn we op zoek naar die eenheid. In ieder mens leeft een vaag gevoel van heimwee naar dat verloren paradijs."
Dit wordt ook verwoord in een gedicht van Pablo Neruda:
"Waar is het kind dat ik was,
nog in me of verdwenen?"
Thomas wordt onder andere geïnspireerd door de bij ons steeds herhaalde zinsnede uit het Johannes-evangelie: "En het licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis heeft het hetzelve niet begrepen" (uit de Statenvertaling). Thomas bestudeerde de afkomst van dit woord. Het Griekse woord 'katélaben' (begrepen) komt, zo legt hij uit van 'katalambano', volgens het klassiek griekse woordenboek;" vastgrijpen, zich meester maken van, aangrijpen, aantreffen, inwerken, betrappen, begrijpen, vatten, tegenhouden".
|
© Loge Wending; Amsterdam, mei 2006